PİNOKYO OLSAYDIK

Pinokyo; hani şu, ağaçtan yapılan sonra canlanan,yalan konuştukça da burnu uzayan kukla vardı. Ben bu yazımda nacizane o kukla ile olan benzeşmeleri göz önüne sermeye çalışacağım.
Zaman zaman televizyonda,sinemada,kitaplarda karşılaştığımız o , sihirli kuklaya
 günlük hayatımıza uyarlasaydık acaba,Karşılaşacağımız manzarayı hiç düşündünüz mü ?



Evine geç gelen bir memur, dairede işlerin uzadığı gibi bir yalan söylediğinde burnu uzasa,yanımızda olmayan birinin hakkında konuşunca , çocuğumuza yapmayacağımız şeyleri söz veripte yapmayınca,

Şu var ya şu bundan kötüsü yok , adam değil, dediklerimize yaranmak için farklı mekanlarda sayılmayacak iltifatlar yaptığımızda , yerdiklerimiz-

Le aynı kare fotoğrafta yer almak istediğimizde burnumuz uzasa. Kişili-

ğimizden verdiğimiz her tavizde burnumuz birdaha uzasa.Varlıkta gülerken,

yoklukta isyan bayrağını açtığımızda birdaha birdaha uzasa.Dün övdükleri-

mizi bu gün yerdiğimizde de burnumuz uzasa…



Burnumuzun uzaması yetmiyormuş gibi kollarımız ve parmaklarımızda

Uzasa.Devleti kandıranların kolu,burnu,parmakları uzasa, zavallıları kandıranların kulakları uzasa.Her yapılan haksızlığa yalana insanlık dışı davranışa göre ; görünen bir uzvumuz uzasa. Ne güzel değilmi bakarak neler yaparak insanlıktan çıkıp bir kuklaya döndüğünü anlayabilirdik.

Şimdi sadece bir dakikalığına gözünüzü kapatıp eğer uygunsanız arkanıza yaslanmanızı istirham ediyorum . Şimdi gördükleriniz burnu, ku-

Lakları ,kolları, parmakları uzamış,bu uzayan organları yüzünden birbirine

değmemeye çalışan insana benzeyen yaratıklar göreceksiniz.Hatta bunların bazılarının yüzleri sizlere tanıdık belki çok tanıdık bile gelecek. Bu kişiler

kimine göre ben, kimine göre de sen olabilirsin.

Her anını bir kere yaşayacağımız hayatı , anlamını bilerek , bir

yerlerimizi leke bulaştırmadan onurlu yaşamak gerekir.



‘’ Bir lokma ekmek için şerefini çiğnetmeye , bir anlık eğlence için servetini tüketmeye , bir zamanlık mevkii için el etek öpmeye,insanları ezip geçmeye , günlük menfaatler için onurunu lekelemeye değmez !...

Çünkü; şerefle bitirilmesi gereken en asil görev ‘’HAYATTIR’’



HARUN MUSLU

AĞUSTOS-2005 KUMRU